ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ

Λίγοι θα διαφωνούσαν με την άποψη ότι ο αθλητισμός οφείλει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του κάθε ανθρώπου. Εξίσου λίγοι, ωστόσο, θα συμφωνούσαν πως ο πρωταθλητισμός είναι ένα φυσικό επακόλουθο για όποιον ασχολείται χρόνια με κάποιο άθλημα και –ταυτόχρονα- εμπεριέχει πάμπολλα οφέλη. Δεν αποτελεί, άλλωστε, μυστικό ότι ο μέσος άνθρωπος που δεν έχει ασχοληθεί με κάποιο άθλημα σε βαθμό πρωταθλητισμού έχει αρνητική εικόνα για αυτόν.

Ξεκινώντας αντίστροφα, θα ήταν αφελές να μη δεχτούμε τη γνώμη ότι συχνά πρωταθλητισμός συνεπάγεται και ντόπινγκ. Παρόλα αυτά, η εν λόγω παραδοχή δεν αποτελεί κανόνα. Σίγουρα, σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, όπως για παράδειγμα οι τελικοί Ολυμπιακών Αγώνων ή τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα και άλλες μεγάλες διοργανώσεις, πίσω από κάθε αθλητή υπάρχει ένα ολόκληρο ιατρικό επιτελείο. Ένα επιτελείο, όμως, που δεν είναι εκεί για να τον ντοπάρει απαραίτητα. Βρίσκεται στο πλευρό του αθλητή για να του δώσει όλη την ενδεδειγμένη φροντίδα για το βέλτιστο αποτέλεσμα. Από συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής μέχρι συμπληρώματα, τα οποία ένας οργανισμός που καταπονείται τρεις και τέσσερις φορές παραπάνω από το μέσο άνθρωπο έχει ανάγκη για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Αυτά τα συμπληρώματα δεν αποτελούν κάποια μαγική σκόνη που φτιάχνεται μέσα σε άκρα μυστικότητα για να δοθεί στον εκάστοτε αθλητή, υπάρχουν στα φαρμακεία (όντας εγκεκριμένα από τον ΕΟΦ) και μπορεί να τα προμηθευτεί ο οποιοσδήποτε το επιθυμεί.

Στη συνέχεια, αφήνοντας το λεπτό θέμα του ντόπινγκ, καλό είναι να εξετάσουμε τι άλλα οφέλη έχει ένας νέος που κάνει πρωταθλητισμό σε αντίθεση με κάποιο συνομήλικο του που δεν ασχολείται στο μέγιστο βαθμό με κάποιο άθλημα. Σε αυτό το σημείο καλό είναι να υπογραμμίσουμε ότι στα περισσότερα αθλήματα ο πρωταθλητισμός ξεκινάει από την προεφηβική ή εφηβική ηλικία, πράγμα που σημαίνει ότι συμβάλει καθοριστικά και στην καθημερινή διαπαιδαγώγηση του παιδιού-αθλητή.

Αρχικά, ο αθλητής είναι συνάμα και μαθητής, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να κατανείμει κατάλληλα το χρόνο του ανάμεσα σε διάβασμα και άθληση για να μπορέσει να αντεπεξέλθει. Και αν υπάρχουν κάποιοι που αυτό το κατατάσσουν στα αρνητικά τότε –αναντίρρητα- δεν έχουν κατανοήσει πόσο σημαντική είναι στη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας η σωστή διαχείριση και αξιοποίηση του χρόνου. Ο νέος μεγαλώνει με τη νοοτροπία του προγραμματισμού της καθημερινότητας και αυτό τον συνοδεύει καθόλη τη διάρκεια της ζωής του.

Έπειτα, η ενασχόληση ενός νεαρού παιδιού με κάποιο άθλημα σε τόσο υψηλό επίπεδο σφυρηλατεί το χαρακτήρα του, ώστε να προσπαθεί συνεχώς για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ενώ, ταυτόχρονα γνωρίζει πως για να πετύχει τον εκάστοτε υψηλό στόχο πρέπει να προσπαθήσει στα όρια του. Μαθαίνει, δηλαδή, στην πίεση από νεαρή ηλικία και όταν έρθει η ώρα να βγει στο στίβο της ζωής είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει πολύ πιο εύκολα τις όποιες απαιτήσεις και δυσκολίες παρουσιαστούν. Ειδικότερα, σε σύγκριση με κάποιον που καλείται πρώτη φορά στα 18 του να θέσει τον εαυτό σου σε περιβάλλον υψηλής πίεσης.

Επιπρόσθετα, ένας αθλητής-έφηβος που έχει ως κύριο μέλημα του την αθλητική διάκριση είναι λιγότερο ευάλωτος σε διάφορες επικίνδυνες συνήθειες που ξεκινούν από την τρυφερή ηλικία των 13-14 χρόνων. Από το πιο απλό που είναι τα ανούσια ξενύχτια, ως το κάπνισμα, το αλκοόλ ή ακόμα και τα ναρκωτικά ο έφηβος-αθλητής απέχει συνειδητά. Αφού, γνωρίζει και ο ίδιος ότι όλα τα παραπάνω είναι ικανά να του στερήσουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του. Έτσι, περνάει αναίμακτα τη δύσκολη αυτή περίοδο, διότι τη στιγμή που οι συμμαθητές του σκαρφίζονται τρόπους να «αλητέψουν» εκείνος αρκείται στο να είναι προσηλωμένος στους στόχους του.

Ακόμη, μέσα από αυτή τη διαδικασία στο παιδί μεταλαμπαδεύονται σημαντικές αξίες της ζωής όπως ο σεβασμός και η υπακοή. Στοιχεία που τείνουν, δυστυχώς, να εκλείψουν με την πάροδο των χρόνων. Ο αθλητής γνωρίζει ότι για να προοδεύσει είναι υποχρεωμένος να υπακούσει στις εντολές του προπονητή του (αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί και αρνητικό ανάλογα τον προπονητή), καθώς και να σεβαστεί τους συναθλητές του και να συνυπάρξει μαζί τους αρμονικά.

Συνοψίζοντας, η ενασχόληση κάποιου παιδιού με τον πρωταθλητισμό μόνο καταστροφή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για την ίδια του τη ζωή. Κάθε άλλο, μάλιστα. Μέσα από αυτή τη στάση ζωής, γιατί για τέτοια πρόκειται, χτίζεται ένας άνθρωπος έτοιμος να βγει στη μάχη της καθημερινότητας. Εκεί που για να επιβιώσει κάποιος οφείλει να φερθεί σαν πρωταθλητής, πράγμα που κάποια παιδιά το έχουν ήδη αντλήσει από μικρή ηλικία.

THE ESTIMATOR