ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΤΖΕΝΟΑ-ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ

Με αφορμή το επικείμενο αγώνα της Τετάρτης ανάμεσα στη Μεγάλη Κυρία, Γιουβέντους, και τη Τζένοα για τη Serie A το Estimator θυμάται την τελευταία αναμέτρηση ανάμεσα στις δύο ομάδες στη Γένοβα.

Ξημέρωνε Κυριακή (17 Μαρτίου 2019) και βρήκε τους συντάκτες του blog για προσωπικούς λόγους στο Μιλάνο. Ήταν η μέρα που η «Πρωτεύουσα της μόδας» θα φιλοξενούσε το ντέρμπι της πόλης ανάμεσα στην Ίντερ και τη Μίλαν. Δυστυχώς, έχοντας απορρίψει ήδη την περίπτωση να παρακολουθήσουμε από κοντά αυτή τη μεγάλη αναμέτρηση, αφού το φθηνότερο εισιτήριο που βρήκαμε ήταν στα 150 ευρώ, στραφήκαμε στις υπόλοιπες επιλογές του ιταλικού πρωταθλήματος. Μία εξ αυτών ήταν η αναμέτρηση ανάμεσα στην –ήδη πρωταθλήτρια- Γιουβέντους και την Τζένοα στην ομώνυμη πόλη. Η απόσταση με το τραίνο από το Μιλάνο ήταν σχεδόν 2 ώρες, αλλά αυτό δε μας πτόησε. Καθώς οι όποιες υποχρεώσεις μας στην Λομβαρδία είχαν ολοκληρωθεί με το πέρας της εβδομάδας. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο αγώνας ξεκινούσε 12.30 το μεσημέρι, όντας αντιεμπορικός και σε συνδυασμό πως το μεγάλο ενδιαφέρον το συγκέντρωνε το μεγάλο ντέρμπι του Μιλάνου. Έτσι το (πολύ) πρωινό ξύπνημα αποτελούσε μονόδρομο.

Στο δρόμο, λοιπόν, για τη γραφική Γένοβα μαζί με εμάς έκαναν την εμφάνιση τους οπαδοί με ρούχα της Νάπολι, η οποία είχε αγωνιστεί ήδη από την προηγούμενη ημέρα. Όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό γεννήθηκαν ερωτήματα μεταξύ μας για το τι δουλειά έχουν 7 η ώρα το πρωί στο τραίνο άτομα ντυμένα στα γαλάζια χρώματα της ομάδας του Μαραντόνα. Στην πορεία μάθαμε ότι οι οπαδοί των δύο ομάδων διατηρούν χρόνια φιλικές σχέσεις και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο οι μεν να στηρίζουν τους δε και το αντίστροφο σε αρκετές αναμετρήσεις.

Το άγαλμα του Κολόμβου έξω από το σταθμό της Γένοβας

Φτάνοντας στην πόλη και βγαίνοντας από το σιδηροδρομικό σταθμό, δέσποζε το άγαλμα του Κολόμβου (καθότι η Γένοβα αποτελεί τη γενέτειρα του). Ρωτώντας για το πώς θα μεταφερθούμε στο γήπεδο μπήκαμε σε ένα λεωφορείο το οποίο μετά από 15 λεπτά μας άφησε στην κορυφή μιας τεράστιας σκάλας, την όποια –όπως μας είχαν πει- μόλις κατεβαίναμε θα συναντούσαμε το γήπεδο της Τζένοα. Μη ξέροντας τι θα αντικρίσουμε κάναμε προβλέψεις για το πώς θα είναι το γήπεδο, αλλά κανένας μας δεν έπεσε έστω κοντά στις εκτιμήσεις του. Ολοκληρώνοντας την κάθοδο μας από τη σκάλα είδαμε στα δεξιά μας ένα επιβλητικό υπερσύγχρονο γήπεδο, το περίφημο «Λουίτζι Φεράρι».

Παίρνοντας το δρόμο για τα εκδοτήρια η υποδοχή που μας επιφύλασσαν οι οπαδοί της Τζένοα, οι οποίοι «μυρίστηκαν» ότι είμαστε ξένοι, αποτέλεσε για μας μια πρώτη κρυάδα. Δίχως να προλάβουμε να περπατήσουμε πάνω από 100 μέτρα μας πλησίασε ένας μαυροντυμένος νεαρός ο οποίος μας έδωσε από 2-3 μικρά αυτοκόλλητα στον καθένα με επευφημίες για τη Τζένοα και… απρέπειες για τη Βέκια Σινιόρα, με αντάλλαγμα να του δώσουμε ότι χρήματα επιθυμούμε «για τα δικαστήρια των οπαδών της Τζένοα» όπως μας είπε. Στη συνέχεια, αφού του είχαμε δώσει ένα μικρό ποσό, το ύφος του ξαφνικά άλλαξε και μας ρώτησε με επιθετικό ύφος αν είμαστε φίλοι της Γιουβέντους και μόνο αφού τον διαβεβαιώσαμε πως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει μας άφησε να προχωρήσουμε το δρόμο μας για να προμηθευτούμε τα εισιτήρια του αγώνα.

Στα εκδοτήρια το φθηνότερο εισιτήριο στο πέταλο των… ουδέτερων, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, ήταν στα 35 ευρώ και για να το εκδώσουμε έπρεπε να δείξουμε τις ταυτότητες μας, Παίρνοντας τα «μαγικά χαρτάκια» στα χέρια μας και έχοντας αρκετή ώρα μέχρι τη σέντρα του παιχνιδιού αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου. Εκεί υπήρχαν πλανόδιοι με κασκόλ, μπλούζες, καπέλα και γενικότερα ρουχισμό στα χρώματα της Τζένοα. Κάτι που το συναντάμε και στα περισσότερα ελληνικά γήπεδα. Κάνοντας τη βόλτα μας και πηγαίνοντας προς την πλευρά που μαζεύονταν οι οργανωμένοι των Κυανέρυθρων ένας αστυνομικός προσπάθησε με σχετικά άκομψο τρόπο να μας απομακρύνει από την περιοχή. Προσπαθώντας –μάταια- να του εξηγήσουμε στα αγγλικά ότι είμαστε τουρίστες πλησίασε ένας συνάδελφος του και μας ενημέρωσε ότι από στιγμή σε στιγμή θα κατέφθαναν οι «Genoa hooligans», όπως ακριβώς μας είπε και καλό θα ήταν να αποχωρήσουμε από εκείνο το σημείο.

Αποφασίζοντας να κατευθυνθούμε σιγά σιγά στη θύρα μας και να περιμένουμε την έναρξη του αγώνα συναντήσαμε τεράστιες ουρές πίσω από κάτι κάγκελα γύρω στα 100 μέτρα μακριά από το γήπεδο. Σύντομα καταλάβαμε ότι επρόκειτο για τον πρώτο έλεγχο εισιτηρίων. Για να τον περάσουμε έπρεπε εκ νέου να δείξουμε μαζί με το εισιτήριο και την ταυτότητα μας, ώστε να μας ταυτοποιήσουν για δεύτερη φορά. Κάτι που συνέβη και πάλι μόλις φτάσαμε έξω από τις θύρες του γηπέδου. Όπως καταλαβαίνετε το «τζάμπα» που βασιλεύει στην Ελλάδα όχι μόνο δεν υφίσταται στα ιταλικά γήπεδα, αλλά για να μπει κάποιος και να παρακολουθήσει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα πρέπει να αποδείξει 3(!) φορές ότι είναι ο… εαυτός του.

Ανεβαίνοντας τις σκάλες για να βγούμε στις κερκίδες συζητούσαμε για το πόσο εξελιγμένος είναι ο χουλιγκανισμός και στην Ιταλία τελικά, κάτι που δεν είχαμε καταλάβει στο Μιλάνο. Και εκεί έγινε η μεγάλη ανατροπή. Παρόλα όσα είχαν προηγηθεί με το που μπήκαμε στο γήπεδο πέρα από πολλούς φιλάθλους στα χρώματα της γηπεδούχου, δεν ήταν λίγοι αυτοί που καθόντουσαν διάσπαρτοι στην κερκίδα με εμφανίσεις στα χρώματα της Γιουβέντους. Χωριστά από τους οπαδούς της Γιουβέντους που είχαν το δικό τους κομμάτι στις κερκίδες του σταδίου. Έτσι, συνειδητοποιήσαμε ότι ακόμα και στο χουλιγκανισμό είναι… πολιτισμένοι οι Ιταλοί και πως αυτή η κουλτούρα αγγίζει αποκλειστικά τους οπαδούς των ομάδων και όχι τους φιλάθλους. Γιατί, στην Ελλάδα σε οποιαδήποτε κερκίδα ομάδας και αν πάει κάποιος με εμφάνιση της αντιπάλου μάλλον δε θα τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης.

Κάπως έτσι, καθίσαμε στις εξαιρετικά άβολες θέσεις μας και παρακολουθήσαμε την πρώτη ήττα της Γιούβε για την περσινή σεζόν. Η Τζένοα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την απουσία του Κριστιάνο Ρονάλντο και με 2 γκολ στο τελευταίο 20λεπτο του αγώνα σημείωσε μια σπουδαία νίκη με 2-0. Η ατμόσφαιρα καθόλη τη διάρκεια της αναμέτρησης ήταν αρκετά θερμή με τους φίλους των γηπεδούχων να μη σταματούν να τραγουδούν λεπτό, σε αντίθεση με τους αντίστοιχους φίλους της ομάδας του Τορίνο που παρακολουθούσαν εξ αρχής σιωπηλοί την αναμέτρηση.

Οι άβολες θέσεις στο Λουίτζι Φεράρι

THE ESTIMATOR