ΕΒΡΟΣ: ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ ΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Τις τελευταίες μέρες υπάρχει σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού μια βολονταριστική έξαρση λόγω των περιστατικών που λαμβάνουν χώρα στα Ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου. Έχει να κάνει με παράτυπους μετανάστες, πρόσφυγες και μετανάστες που υπεισέρχονται βίαιος σύμφωνα με τον δικηγορικό σύλλογο Άγκυρας στα Ευρωπαϊκά σύνορα. Αυτό, σαφώς, έχει σαν αποτέλεσμα φυσικά αντίδραση της Ελλάδας -ως κυρίαρχου Ευρωπαϊκού κράτους- να υπερασπίσει τα αδιαπραγμάτευτα κυριαρχικά (Ελληνικά, Ευρωπαϊκά) της σύνορα. Όλοι συνηγορούμε και αντιλαμβανόμαστε την υψίστης σημασία και βαθμού επικινδυνότητας που έχουν αναλάβει οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και δυνάμεις καταστολής στην περιοχή του Έβρου. Όμως, ας συλλογιστούμε, ποιοι είναι πραγματικά οι αντίπαλοι της χώρας και της Ευρώπης;

Οι πρόσφυγες; Οι μετανάστες; Η Τουρκία;

Η κυβερνητική πολιτική της Τουρκίας σίγουρα είναι αφειδώς επιθετική τόσο προς την χώρα, όσο και προς την Ευρώπη. Διεκδικώντας χρήματα, αλλαγή πολιτικής Ευρωπαϊκής ρότας, καθώς και αλλαγή ενεργειακής ατζέντας. Αυτό όμως που χρίζει εξίσου σημασίας είναι να παρατηρήσουμε την εργαλειοποίηση της ανθρώπινης ζωής, την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το καθεστώς των προσφύγων του ΟΗΕ που παραβιάζει ένα κυρίαρχο κράτος σαν την Τουρκία προς όφελος μονίμων και καιροσκοπικών πολιτικών ωφελημάτων. ΝΑΙ, αυτό είναι το έγκλημα που γίνεται αυτή την στιγμή στον Έβρο. Αυτή είναι η πραγματική απειλή της γείτονας χώρας. Η υπονόμευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έναντι πολιτικών ωφελημάτων. Κάτι που και η Ε.Ε. δημιουργεί με έμμεσο τρόπο γυρνώντας την τελευταία δεκαετία την πλάτη στην Ελλάδα. Χώρα με ιστορικό παρελθόν προσφυγικών ροών. Η Τουρκία σπρώχνει το «θύμα» και η Ελλάδα προσπαθεί να το απωθήσει αντιδρώντας στην πολιτική ατζέντα της γείτονας χώρας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Τις τελευταίες μέρες η χώρα μας κείτεται σε οξύμωρους «συναισθηματισμούς», δηλαδή τις τελευταίες μέρες βλέπουμε παραστρατιωτικές οργανώσεις να πηγαίνουν στον Έβρο προς «υπεράσπιση» της Ελλάδας και της Ευρώπης, οι ίδιες παραστρατιωτικές οργανώσεις που υπονόμευαν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Να υπενθυμίσω τώρα πως συγκεντρώνονται στο σημείο αιχμής σας υπερασπιστές. Υπερασπιστές ως προς τι; Των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της νηφαλιότητας, της αλληλεγγύης απέναντι σε μια επιθετική πολιτική της Τουρκικής κυβέρνησης; Ως φάρος πανευρωπαϊκής αλληλεγγύης; Ή σαν ένοπλες ομάδες που σπέρνουν το μίσος και την μισαλλοδοξία σε ανθρώπους οι οποίοι είναι έρμαια στην Τουρκική καιροσκοπική επιθετικότητα; Τραμπουκίζοντας εν συνεχεία δημοσιογράφους όταν διαφωνούν με τις θέσεις τους και τις χειρίστηκες τους. Ακόμα και φιλοναζιστηκές οργανώσεις παρευρέθηκαν για να υπερασπιστούν τα Ευρωπαϊκά σύνορα, που υπό νηφάλιες συνθήκες προπηλακίζουν καθημερινά. Αυτές οι «συναισθηματικές» παραστρατιωτικές τακτικές οδήγησαν και στο παρελθόν την χώρα μας σε έναν καταστροφικό πόλεμο, αρκετά επιζήμιο (1897). Κατά την γνώμη μου αυτές οι οργανώσεις, είτε Ελληνικές είτε ξένες, το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να δημιουργήσουν μια μισαλλόδοξη έξαρση σε μεγάλη μερίδα του Ελληνικού πληθυσμού προς το προσφυγικό. Να επαναφέρουν μνήμες πολέμου έχοντας στο επίκεντρο τους πρόσφυγες και λιγότερο την Τουρκία, λέγοντας εκείνους εισβολείς, χωρίς λόγο, μη νηφαλιότητας να συνειδητοποιούν πως η Τουρκική πολιτική είναι η απειλή και η εισβολή.Το γεγονός. όμως, που με προβληματίζει αρκετά είναι το κομμάτι της νοοτροπίας. Η χώρα έχει ένοπλες δυνάμεις και δυνάμεις καταστολής, και έχουν έναν συγκεκριμένο ρόλο. Μέχρι εκεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι πιο πολύ ενδείξεις μισαλλοδοξίας ανθρώπων που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και λειτουργούν κατά το δοκούν. Παραβιάζοντας τις αρχές του κράτους δικαίου, όπως είναι η μεταπολιτευτική Ελλάδα. Αυτό δεν πρέπει να αλλάξει, και αυτός είναι ένας λόγος που πρέπει να υπερασπιζόμαστε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τα ανθρώπινα εξίσου. Παρόλα αυτά, κάτι ακόμα που παρατηρείται έντονα είναι αυτός ο εθνοσυναισθηματισμός που επικρατεί και φτάνει στα όρια του παραλογισμού χωρίς ενδείξεις νηφαλιότητας ανάμεσα στο κόσμο και παντελούς άγνοιας. Ο παροξυσμός που λαμβάνει χώρα έναντι των «εισβολέων» προσφύγων της «απειλής». Υπήρξαν άνθρωποι που τους κινάγανε μανιωδώς βγάζοντας κάθε έκρηξη θυμού και μίσους στα πρόσωπα τους, αφήνοντας κάθε ενδόμυχο συναίσθημα να κυριαρχήσει έναντι της ψυχρής λογικής, λειτουργώντας κατά το δοκούν. Η κυβέρνηση με τη σειρά της και αυτή μη νηφάλια με έναν έμμεσο τρόπο κλείνει το μάτι σε τέτοιες ενέργειες κάνοντας την εμφάνιση στο σημείο αιχμής. Η Ελλάδα είναι Ευρωπαϊκή χώρα είναι κοινοβουλευτική Δημοκρατία με θεσμικά αντίβαρα. Έχει θεσμούς κράτος δικαίου, και θέλω να είμαι από τους νέους που μέσω κάθε νόμιμης επιβολής να υπερασπιστώ τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αλλά όχι με μίσος, όχι να αφήνουμε κάθε πατριδοκάπηλο νεοναζί είτε φασιστικών τάσεων άνθρωπό που ανήκει σε κάθε οργάνωση να υπονομεύει και να χρησιμοποιεί τα σύμβολα της πατρίδας μας, ώστε να το παίζει υπερασπιστής αυτών. Δεν είναι αυτό η Ελλάδα. Συνηγορώ ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, μας έχουν γυρίσει πραγματικά την πλάτη (Ευρώπη) η χώρα βάλλεται, αλλά αν πραγματικά θέλουμε να την υπερασπιστούμε σαν πατριώτες, Έλληνες, Ευρωπαίοι πρέπει πρώτα να λειτουργούμε νηφάλια. Με την επικράτηση της νηφαλιότητας στο δημόσιο λόγο και όχι καιροσκοπικές ιαχές με κομματικό-ιδεολογικό περιεχόμενο. Ο Ελληνικός λαός δεν είναι λαός φιλοεθνικιστικής ρητορικής, το απέδειξε πλείστα στο παρελθόν και θα το αποδεικνύει πάντα. Χρειάζεται προοδευτικές πολιτικές. Ας ακούσουμε τις πιο νηφάλιες φωνές.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΛΟΥΤΣΙΝΙΩΤΗΣ 

(στρατιώτης, αντιαεροπορικού πυροβολικού)