ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΛΑΘΟΣ ΟΙ ΣΕΡΒΟΙ!

Βαλκανικός πόλεμος έχει προκληθεί στα social media έπειτα τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον αγώνα της Σερβίας με την Αλβανία, στο πλαίσιο των προκριματικών του Euro 2016. Οι θερμόαιμοι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα και υποστηρίζουν τη μία ή την άλλη πλευρά, ανάλογα –φυσικά- με τα συμφέροντα του καθενός. Παρόλα αυτά, αν καθίσει κάποιος και δει προσεκτικά όλες τις πτυχές του σκηνικού που διαδραματίστηκε στο γήπεδο της Παρτιζάν θα εξάγει αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι Σέρβοι έχουν κάθε δίκιο με το μέρος τους.

Αρχικά, οφείλουν όλοι να παραδεχτούν πως η αλβανική πρόκληση δεν έχει καμία θέση σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Αν λάβουμε ως δεδομένο ότι το ποδόσφαιρο είναι γιορτή και έχει ως απώτερο σκοπό να ενώσει κι όχι να διχάσει τους λαούς, τότε κάθε πολιτική σκοπιμότητα πρέπει οπωσδήποτε να μένει έξω από τις τέσσερεις γραμμές του γηπέδου. Αμέσως, λοιπόν, φαίνεται ξεκάθαρα το πρώτο και μικρότερο λάθος όσων εμπνεύστηκαν να βάλουν φωτιά στις –ήδη τεταμένες- σχέσεις των δύο χωρών.

Έπειτα, ο κάθε Εθνικιστής ή Πατριώτης (σ.σ. υιοθετήστε όποιον όρο θέλετε) έχει όραμα για μια «Μεγάλη Ελλάδα», «Μεγάλη Αλβανία» κλπ. Ωστόσο, κάθε μεγάλη ιδέα σημαίνει αυτόματα κι επεκτατισμός. Κάτι που συνεπάγεται αφαίρεση εθνικής κυριαρχίας από κάποια άλλη, γειτονική συνήθως, χώρα. Έτσι, και η σημαία που έκανε πτήση πάνω από το στάδιο της διεξαγωγής του αγώνα απεικόνιζε εδάφη όπως το Κόσσοβο, η νότια Σερβία, το Μαυροβούνιο, η ΠΓΔΜ και μερικές περιοχές της Βορείου Ελλάδος ως κτήματα των Αλβανών. Πως ήταν δυνατόν να μην εξαγριωθούν οι Σέρβοι μετά από τέτοια ασέβεια προς τη χώρα τους, λοιπόν;

Στη συνέχεια και αφού έχει συμβεί ότι έχει συμβεί, κατά την επιστροφή της αποστολής των Αλβανών διεθνών στη χώρα τους αντί οι ομοεθνείς ηγέτες τους να προσπαθήσουν να κατευνάσουν τα πνεύματα. Βρέθηκαν στο αεροδρόμιο των Τιράνων και υποδέχτηκαν ως ήρωες τους ποδοσφαιριστές του αντιπροσωπευτικού τους συγκροτήματος, οι οποίοι έπαιξαν ξύλο με τους συναδέλφους τους για την επίμαχη σημαία. Καθιστώντας σαφές σε όλα τα Βαλκάνια ότι αν ποτέ τους δοθεί η ευκαιρία είναι έτοιμοι να χτίσουν τη «Μεγάλη Αλβανία», σε βάρος των γειτόνων τους.

Κι εδώ εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γιατί, αν ήταν απλά η θέληση του λαού να επεκταθεί η Αλβανία, τότε λίγη σημασία θα είχε. Αφού, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, οι Εθνικιστές έχουν πάντα μεγάλες βλέψεις για τη χώρα τους. Παρόλα αυτά, βλέπουμε πως ακόμη και οι ηγέτες του τόπου ενστερνίζονται αυτή την ιδέα, η οποία αν μη τι άλλο δείχνει τρομερή ασέβεια προς τα υπόλοιπα κράτη.

Πως είναι δυνατόν κάποιος, λοιπόν, αν λάβει υπόψη του τη νοοτροπία που επέδειξε το Αλβανικό κράτος όσον αφορά την εξωτερική πολιτική του να υποστηρίζει αυτή την πλευρά; Πως είναι δυνατόν σε μια βαλκανική κοινωνία που πασχίζει με νύχια και με δόντια δεκαετίες να συμβιώσει αρμονικά να επικροτείται ένας λαός που μαζί με τους πολιτικούς ηγέτες του ξεκαθαρίζει ότι θέλει να καταλάβει εδάφη γειτονικών λαών; Αν βρείτε κάποια λογική απάντηση να την ξανασκεφτείτε και να την ξανασκεφτείτε μέχρι να την απορρίψετε, διότι δεν υπάρχει!

ΥΓ: Γνωρίζω εξ αρχής πως κάποιοι προοδευτικοί χωρίς κρίση θα με βαφτίσουν Χρυσαυγίτη και Νεοναζί, επειδή απλά το άρθρο κάνει λόγο για σεβασμό στη χώρα μας. Δεν έχω σκοπό να προσπαθήσω να σας αλλάξω γνώμη, διότι γνωρίζω εξ αρχής ότι όταν κάποιος βλέπει κάτι με παρωπίδες δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη ποτέ και για κανένα λόγο.

THE ESTIMATOR