ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ

Ότι «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της» είναι γνωστό εδώ και αιώνες. Τα παραδείγματα, άλλωστε, είναι αναρίθμητα από καταβολής Ελληνικού κράτους. Κάπως έτσι, έχουν τα πράγματα και στον αθλητισμό. Βγήκε ο Παπασταθόπουλος, ο αναμφισβήτητα καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής αυτή τη στιγμή, και είπε συγχαρητήρια –ουσιαστικά- στους εργοδότες του για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και έπεσαν όλοι οι «Ελληνάρες» να τον αφορίσουν. Και τι δεν άκουσε ο ταλαντούχος οπισθοφύλακας, μέχρι και «γενίτσαρο» τον είπαν κάποιοι. Η αχαριστία, λοιπόν, όπως γίνεται αντιληπτό δεν έχει όρια.

Και χωρίς να έχει όρια η αχαριστία, μπαίνουν αυτόματα όρια στην ανάπτυξη μιας χώρας. Γιατί, ποια ελληνική ομάδα δε θα ήθελε τον Παπασταθόπουλο στα μετόπισθεν; Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή με εμπειρία από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Πως, όμως, να γυρίσει αυτός ο παίκτης σε ένα πρωτάθλημα, που πρώτα εκτιμάμε το «φαίνεσθε», δηλαδή την εξωγηπεδική εικόνα, το ποιος θα πουλήσει περισσότερο «οπαδιλίκι» για να είναι το αγαπημένο παιδί της κερκίδας και άλλες τέτοιου είδους μικρότητες. Κι ύστερα το «είναι», την ποδοσφαιρική αξία του καθενός, ανεξάρτητα από χρωματισμούς και παρωπίδες φανατισμού.

Επιπρόσθετα, με το να υποτιμάμε τα «δικά μας παιδιά» υποτιμάμε τους ίδιους μας τους εαυτούς. Μειώνοντας και βρίζοντας τους αθλητές που ανά τακτά χρονικά διαστήματα σηκώνουν τη Γαλανόλευκη ψηλά, γεμίζοντας μας με Εθνική υπερηφάνεια και κάνοντας μας να ξεχνάμε προς στιγμήν τη δύσκολη ρουτίνα, αποδεικνύουμε πόσο απαίδευτος λαός γίναμε (σ.σ. γιατί δεν ήμασταν ανέκαθεν). Πόσο δεν αξίζουμε τις χαρές που μας προσφέρουν. Πόσο στενόμυαλοι είμαστε, με αποτέλεσμα να μην έχουμε τη δυνατότητα έστω να προσπαθήσουμε να βαδίσουμε στα δυτικά πρότυπα.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, λοιπόν, πολλές φορές ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι για την κακή μας τύχη και πορεία, για την οποία φυσικά ποτέ δεν κατηγορούμε τους εαυτούς μας αλλά τους κακούς Γερμανούς* και όχι μόνο. Αν αρχίσουμε να μην αλληλοσκοτωνόμαστε με την παραμικρή αφορμή, τότε θα έχουμε κάθε δικαίωμα να πούμε το οτιδήποτε για τους άλλους. Μέχρι τότε ένα είναι σίγουρο, αν υπήρχε Παγκόσμιο Κύπελλο στην αχαριστία, τα «Πάντσερ» θα ήταν «γατάκια» μπροστά μας.

*(Δε λέω σε καμία περίπτωση –για να μην παρεξηγηθώ- ότι είμαι φιλογερμανός ή ότι δεν αναγνωρίζω τα δεινά που έχει φέρει η πολιτική της Μέρκελ σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, απλά δε φταίει μόνο εκείνη.)

THE ESTIMATOR