ΦΙΛΟΖΩΟΣ ΜΗΠΩΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ;

Γροθιά στο στομάχι το γατάκι μας που πέθανε σήμερα. Πέθανε επειδή ήμουν ανυπόμονη να το χαϊδέψω, εκείνο ήταν πολύ μικρό οπότε η μαμά του μύρισε τον άνθρωπο απάνω του, το μίσησε και το εγκατέλειψε. 3 μέρες και 3 νύκτες το ταΐζαμε με την σύριγγα μπας και πάρει τα πάνω του αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Οι τύψεις που νιώθω είναι πολλές. Αν περίμενα και δεν το άγγιζα, θα το φρόντιζε η μητέρα του όπως και τα υπόλοιπα γατάκια της. Όλο τον χειμώνα πατάω καταλάθος και σκοτώνω, ή βασανίζω αν επιβιώσουν, χοχλιούς. Οι τύψεις που νιώθω διαρκούν το πολύ 10 βήματα. Δεν λέω ότι χαίρομαι για αυτό που έκανα, αλλά δεν με επηρεάζει κιόλας. Συνεπώς, η ευαισθησία μου είναι επιλεκτική σε συγκεκριμένα ζώα.

Ξεχνώντας το κριτήριο συντροφιάς και οικειότητας μιας και η γάτα ήρθε στην αυλή μας πριν μία εβδομάδα μόνο για να γεννήσει, τι κάνει τις τύψεις να είναι περισσότερες στο ένα ζώο από το άλλο.

Το μέγεθος. Ένα νεκρό γατάκι είναι πιο εύκολα αντιληπτό από ένα νεκρό μυρμήγκι. Η ευκολία με την οποία σκοτώνεται ένα μυρμήγκι είναι πιο μεγάλη από την ευκολία με την οποία σκοτώνεται ένας σκύλος. Και ο σκύλος σαν νεκρό σώμα πιάνει περισσότερο χώρο από το μυρμήγκι. Αντίστοιχα, ένας άνθρωπος ψηλός μοιάζει πιο άτρωτος από έναν άνθρωπο μικροκαμωμένο.

Είναι όμως υποκριτική αυτή η διαφοροποιημένη ευαισθησία; Θα έλεγα όχι, αυτό βασίζεται σε ένστικτα και σε αντιλήψεις που έχουν χαρακτεί στον άνθρωπο για λόγους επιβίωσης από την αρχή της ύπαρξης του, και άρα δεν μπορεί να θεωρηθεί υποκριτικό. Πηγάζει από μέσα του και δεν το ελέγχει. Σκοπός είναι όσο μπορούμε να φροντίζουμε όλα τα ζώα. Την σύγχρονη μέρα η ζωή των ζώων έχει αποκτήσει την ίδια αξία με τη ζωή των ανθρώπων. Αυτό χρειάστηκε αιώνες εξέλιξης. Ίσως η επόμενη εξέλιξή μας σαν είδος να συμπεριλαμβάνει και την κατάργηση της οικειοποίησης λόγω μεγέθους. Ίσως τότε να υπάρχουμε περισσότερο με την καρδιά και λιγότερο με το μυαλό μας. Και ίσως έτσι είμαστε πιο κοντά στην γαλήνη και ευτυχία. Θα φανεί.

ΛΟΥΝΤΟ