ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΚΟΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ Ή ΣΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ;

Στις όλες τις δουλειές, όπως άλλωστε και σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, ο καθένας είναι «υποχρεωμένος» να συναναστραφεί με διάφορους τύπους ανθρώπων και –συνάμα- πολυποίκιλους χαρακτήρες. Άλλοι έχουν παρόμοιες απόψεις μεταξύ τους και ταιριάζουν καλύτερα, ενώ άλλοι όχι. Άλλοι είναι σωστοί στη δουλειά τους με αποτέλεσμα να διευκολύνουν και τη ζωή των γύρω τους κι άλλοι περιμένουν καρτερικά να περάσει το 8ωρο τους κάνοντας όσο λιγότερα πράγματα μπορούν. Αναμφίβολα, το ιδανικό για κάποιον είναι να έχει συναδέλφους που θα τα πηγαίνει καλά μαζί τους και θα είναι άψογοι στα καθήκοντα τους. Ωστόσο, επειδή κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί με όλους όσους απαρτίζουν μια ομάδα τι είναι προτιμότερο: ένας συνάδελφος καλός στο χαρακτήρα αλλά ανεπαρκής στη δουλειά του ή ένας κακότροπος που όμως είναι επαγγελματίας στο έπακρο;

Αμφότερες οι περιπτώσεις έχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία. Το θέμα, παρόλα αυτά, είναι ποια υπερτερούν;

ΚΑΛΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ-ΚΑΚΟΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ:

Μόνο σπάνιο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το φαινόμενο άτομα τα οποία είναι περιορισμένων δυνατοτήτων στην εργασία τους να είναι κάτι παραπάνω από… επαρκείς στις διαπροσωπικές τους σχέσεις στον εκάστοτε χώρο εργασίας. Και στην περίπτωση που με μια σοβαρή, ώριμη και ξεκάθαρη κουβέντα, όντας φιλότιμα άτομα, διορθωθούν τότε όλα βαίνουν καλώς. Όμως, αν όντως δεν πληρούν τα προσόντα που χρειάζεται η δουλειά και αδυνατούν να ανταποκριθούν; Τότε υπάρχει μεγάλο και –δυστυχώς- άλυτο πρόβλημα. Καθώς, όσο ευχάριστος άνθρωπος κι αν είναι κάποιος όταν στη συνεργασία δεν είναι ικανός να βοηθήσει δημιουργεί θέματα και στους συναδέλφους του που δεν εισπράττουν τα προβλεπόμενα από έναν «κρίκο» της αλυσίδας. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, πέφτει μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες των υπόλοιπων εργαζόμενων. Και στην περίπτωση που ακόμα κάποιοι δεν έχουν πειστεί για την επιτακτική ανάγκη όλοι σε μία δουλειά να λειτουργούν άψογα ας ανατρέξουν στην παιδική τους ηλικία και πιο συγκεκριμένα στις ομαδικές εργασίες που υπήρχαν στα σχολεία. Πάντα υπήρχε αυτό το ένα παιδί που δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα με τις γνωστές συνέπειες για τους υπόλοιπους.

ΚΑΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ-ΚΑΛΟΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ:

Αρχικά, είναι δεδομένο πως κανένας δε θέλει να συνεργάζεται με άτομα που δεν έχουν σωστή συμπεριφορά ή καλούς τρόπους. Σε αυτές τις περιπτώσεις συχνά πυκνά υπάρχουν τριβές μεταξύ των εργαζομένων, αφού πάντα υπάρχει κάποιος οξύθυμος που δεν ανέχεται κακές συμπεριφορές με αποτέλεσμα οι καβγάδες να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Παρόλα αυτά, ανεξάρτητα από το κλίμα που θα δημιουργείται σε τέτοιες –χωρίς αντίρρηση δυσάρεστες- περιπτώσεις, αν ο «κακότροπος» συνάδελφος είναι παραπάνω από καλός στη δουλειά του τότε τα όποια προβλήματα μπορούν να προσπεραστούν. Άλλωστε, ο κάθε άνθρωπος -καλώς ή κακώς- έχει το χαρακτήρα του και με τον καιρό γίνεται είτε αποδεκτός είτε υποφερτός από τους υπόλοιπους. Διότι, όταν ένας άνθρωπος είναι ικανός στο αντικείμενο του και «αξίζει τα λεφτά του» τότε παρά τα όποια ελαττώματα του είναι χωρίς αμφιβολία χρήσιμος. Έπειτα, καλό είναι να αναλογιστεί κανείς πως στη δουλειά δεν πάει κανείς για να κάνει φίλους, αλλά για να παράγει έργο και μάλιστα όσο καλύτερα μπορεί.

Έτσι, εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα πως ανάμεσα στα δύο… «είδη» συναδέλφων προτιμότερος είναι ένας κακός χαρακτήρας με προσόντα από έναν αγαθό-άχρηστο! Ή μήπως όχι;

THE ESTIMATOR